Behalve de poes Maggy zijn al onze dieren opvangdieren die bij ons een tweede kans krijgen en dat geeft een goed gevoel omdat het stuk voor stuk geweldige beesten zijn. De kippen zouden nu, na een ellendig leven als legkip, in een blik soep gezeten hebben en Harry en Willem (twee van onze varkens) zouden intussen geslacht zijn geweest. De twee andere varkens komen uit een tuintje van een rijtjeshuis waar ze te weinig ruimte en behalve een boomstam geen afleiding hadden. De honden komen uit een asiel in Polen dat volledig afhankelijk is van giften wat betekent dat er soms dagenlang geen eten voor ze was. Bij ons hebben ze het goed en ze mogen oud worden en doen waarvoor ze geboren zijn: varkens kunnen wroeten, kippen kunnen scharrelen en honden kunnen rennen en jagen.
Isa Brown kippen. Dit zijn kippen die we via “redeenlegkip.nl” hebben. Ze stonden op het punt naar Polen getransporteerd te worden waar ze als soepkip zouden eindigen na een ellendig leven als legkip. Ze waren bijna kaal en in slechte conditie toen ze bij ons kwamen. Zie ze nu eens! Nu wonen ze bij ons en ze leggen elke dag een heerlijk eitje.
Lilly komt uit een Asiel in Polen; toen vier maanden oud. Ze is in een bos geboren en daardoor niet veel met mensen in aanraking geweest. Dat merk je omdat ze erg afwachtend/argwanend is naar vreemde mensen. Als ze je eenmaal kent is ze je vriendin voor het leven. Ze houdt er enorm van om gekroeld te worden.
Buster kwam twee jaar na Lilly ook uit Polen. We weten niets van zijn achtergrond. Het is een superlieve hond. Buster is de hele dag bezig op het weiland met zoeken naar muizen en ratten. Het is een goedzak die alles goed vindt.
Lusia is een teefje van negen jaar. Ze komt uit hetzelfde asiel in Polen. Ook van haar weten we niets over haar achtergrond. Luus is de dominante hond en ze heeft een zeer sterk jachtinstinct. Ze is bijzonder lief voor mensen en honden maar andere dieren moeten tegen haar beschermd worden. Lusia is zeer waaks maar tegelijk ook zeer aanhankelijk en gehoorzaam. Ze is gék op kleine kinderen.
Johnny is een gecastreerde beer van 10 jaar. Hij woonde in een achtertuintje van een rijtjeshuis. Johnny houdt niet van veranderingen en gedoe. Hij is het liefst op zichzelf en is het enige varken wat niet knuffelbaar is.
Willem is een borg die met kerst 2017 geboren is. Hij is een kruising Duroc/berkshire. Hij had een prachtig leven bij de Akkervarkens in Valthermond maar was bestemd als slachtvarken. Hier mag hij oud worden. Hij weegt nu zo’n 350 kilo. Dat neemt niet weg dat Willem een echt knuffelvarken is. Willem is erg speels, knuffelbaar maar ook erg brutaal. Hij is de leider van de rotte.
Dit is Harry, een gecastreerde beer. Hij is met Kerst 2017 geboren. Harry is erg knuffelig en aanhankelijk. Hij spoort vooral botten op. Harry gaat al liggen zodra je Varkensland op loopt want hij wil dan gekriebeld worden. Net als Willem is het een kruising Duroc/Berkshire wat betekent dat hij zo’n 300 kilo kan gaan wegen.
Dit is Ollie. Hij is pas zes maanden oud. Ollie komt uit Roemenie waar hij, net als Lilly, in een bos werd gevonden. Hij is heel erg speels/ondeugend maar ontzettend lief!
Isa is een zeugje van zes jaar die sinds 16 juni bij ons is komen wonen vanuit de noodopvang. Ze heeft het heel moeilijk gehad omdat de integratie met de grote varkens niet lukte. Ze werd doorlopend aangevallen en had vele zorgwekkende,, grote wonden. Ik heb haar apart moeten zetten. Ze woont nu samen met Johnny op een apart stuk Varkensland.
Isa houdt heel erg van knuffelen maar is nogal argwanend bij vreemde mensen. Sinds ze apart van de grote varkens woont en weet dat ze veilig is achter een stalen hek en schrikdraad heeft ze er plezier in om de grote varkens uit te dagen. Willem reageert daar op en probeert dan het hek er uit te rukken om bij haar te kunnen komen om haar weer aan te vallen. Isa lijkt daarvan te genieten want hij kan toch niet bij haar komen. het is een bijzonder varken…
Willem en Harry lekker aan het genieten van het heerlijk zomers weer.
De kippen lopen los en gaan ‘s-avonds zelf weer terug naar het nachthok. Soms gaan ze wel een paar honderd meter ver maar ze komen altijd weer terug. Sinds ze los lopen hebben de eieren betere, dikkere schalen en het eigeel is veel donkerder.
Junior, ons eerste uitgebroede ei.