Harry en Willem waren zo nieuwsgierig dat ze tijdens het opbouwen al in de "val" zaten; daar was geen voer voor nodig. Pebbles had enige stimulatie nodig d.m.v. voer maar op een gegeven moment stond ook zij half in de val. Met enig duwwerk van mij stond ze er helemaal in. Snel het hek dicht. Johnny stond op veilige afstand want die vertrouwde het niet. Er stond iets nieuws op Varkensland en Johnny houdt niet van nieuwe dingen. Dan maar eerst de andere drie.
Harry en Willem waren geen probleem. Als big woonden ze in een bos en ze zijn regen gewend. Zij schrikken niet van druppels. Pebbles is een ander verhaal. Zodra zij spatjes voelt rent ze de stal in. Al meteen na aanvang van het sproeien raakte ze in paniek en begon grommend en blaffend tegen het hek aan te beuken. Hayo (mijn zoon met Down) zag het gebeuren en klom op het hek om het op zijn plaats te houden. Het mocht niet baten... Pebbles duwde haar neus onder het hek en wierp de hele stellage een meter omhoog, met Hayo erop, en verdween er onderdoor de vrijheid tegemoed. Intussen had ik haar al zodanig kunnen besproeien dat we het er maar bij hebben gelaten. Ze rende nog even blaffend en grommend rond en verdween toen in de stal.
Toen was Johnny aan de beurt. Aangezien Ank een betere band heeft met Johnny dan ik zou zij hem gaan behandelen. De eerste tien seconden gingen goed maar toen zette hij het gillend op een lopen, met Ank er achter aan. Gelukkig had Ank in de eerste tien seconden al de belangrijkste delen besproeid (oksels en oren).
Gelukkig was de rust snel weder gekeerd. Al na een kwartier liepen ze allemaal op Varkensland alsof er niets gebeurd was. De volgende keer krijg ik ze natuurlijk nevernooitmeer in de behandelruimte... Dan moeten we ze maar behandelen in de stal. Ik blokkeer dan de ingang zodat ze niet naar buiten kunnen vluchten.
Wel een beetje jammer van de dure veehekken die ik had gekocht.
Sun, 25 November